Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 1500 , δεν ακούγονταν όμως οι χαρμόσυνοι ήχοι από τα κάλαντα των παιδιών αλλά οι εκρήξεις και οι κραυγές της μάχης από την πολιορκία του κάστρου του Αγίου Γεωργίου.
 |
| Gonzalo Fernandez de Cordoba |
 |
| Ο Gonzalo Fernandez de Cordoba ενώ πολιορκεί το κάστρο του Αγίου Γεωργίου |
Οι δυνάμεις των Ισπανών και των Ενετών έκαναν την τελική έφοδο για να καταλάβουν την πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς από τους Οθωμανούς.
Από το 1485 η Κεφαλονιά βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Οθωμανών, ο Δόγης της Βενετίας Agostino Barbarigo, ζήτησε βοήθεια από τον Πάπα και τους καθολικούς μονάρχες , τους πρότεινε, να οργανώσουν εκστρατεία για να αντιμετωπίστει η τουρκική απειλή στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με πληροφορίες που μας δίνει ο Antonio Martín Gómez, οι βασιλείς της Ισπανίας και της Γαλλίας συμφώνησαν, έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου ο Ισπανός Gonzalo Fernandez de Cordoba, γνωστός ως Gran Capitan απέπλευσε με τον Ισπανικό και Γαλλικό στόλο από την Μεσσήνη της Ιταλίας προς το νησί της Κέρκυρας και στη συνέχεια στην Ζάκυνθο όπου συνάντησε τον Ενετικό στόλο με επικεφαλής τον ναύαρχο Pesaro.
Σύμφωνα με πληροφορίες που μας δίνει ο Antonio Martín Gómez, οι βασιλείς της Ισπανίας και της Γαλλίας συμφώνησαν, έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου ο Ισπανός Gonzalo Fernandez de Cordoba, γνωστός ως Gran Capitan απέπλευσε με τον Ισπανικό και Γαλλικό στόλο από την Μεσσήνη της Ιταλίας προς το νησί της Κέρκυρας και στη συνέχεια στην Ζάκυνθο όπου συνάντησε τον Ενετικό στόλο με επικεφαλής τον ναύαρχο Pesaro.
Η χριστιανική αρμάδα αγκυροβόλησε στον κόλπο του Αργοστολίου στις αρχές Νοεμβρίου του 1500. Η οθωμανική φρουρά του νησιού είχε εγκατασταθεί στην τότε πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, το κάστρο του Αγίου Γεωργίου.
Ο Gonzalo Fernandez de Cordoba, για να αποφύγει την ένοπλη αντιπαράθεση κατέφυγε σε διαπραγμάτευση, και για το σκοπό αυτό έστειλε δύο απεσταλμένους στο κάστρο. Ο αρχηγός της Οθωμανικής φρουράς Gisdar , παρότι γνώριζε τη φήμη του διοικητή και των στρατευμάτων που αντιμετώπιζε, απέρριψε κάθε είδους παράδοσης.
Στις 8 Νοεμβρίου άρχισε η πολιορκία, το ισπανικό και ενετικό πυροβολικό άνοιξε πυρ στα τείχη , ξεκίνησαν σκληρές μάχες με την βοήθεια κατοίκων του νησιού, με επικεφαλής τον Γιαννούλη Πατρίκιο και τους γιους του, Αντώνιο και Πέτρο, δίχως αποτέλεσμα για τους πολιορκητές, λόγω του στρατηγικού σημείου που είχε χτιστεί το κάστρο.
Η αγριότητα της Γενίτσαρων ήταν θρυλική . Οι βετεράνοι γενίτσαροι του κάστρου του Αγίου Γεωργίου ήταν ειδικευμένοι τοξότες και απέκρουσαν πολλές επιθέσεις με εμπρηστικά και δηλητηριώδη βέλη, πέτρες και καυτό λάδι που έριχναν πάνω στους επιτιθέμενους.
Οι Οθωμανοί εκτός από αυτή την επίμονη άμυνα, τολμούσαν να διεξάγουν νυχτερινές επιδρομές στις χριστιανικές δυνάμεις ,είχαν σκάψει ακόμα και τούνελ από το κάστρο στο συμμαχικό στρατόπεδο, σκόπευαν να το γεμίσουν με βαρέλια πυρίτιδας και να το ανατινάξουν, ωστόσο τους ανακάλυψαν πριν προλάβουν να πραγματοποιήσουν το σχέδιο τους.
Η πεισματική Οθωμανική αντίσταση παρέτεινε περισσότερο από το αναμενόμενο την παραμονή των συμμαχικών χριστιανικών δυνάμεων στην Κεφαλονιά κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες, υγρασία, υφάλμυρο νερό, κακή υγεία και έλλειψη τροφίμων.
Άρρωστοι και τραυματίες, πολλοί από αυτούς με λοιμώδεις ασθένειες είχαν συσσωρευτεί σε χώρους με κακή υγιεινή με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα δεινά τους. Είχε εξαντληθεί το αλεύρι για να κάνουν χυλό και ψωμί, το βασικό είδος διατροφής των στρατευμάτων.
Ωστόσο, ένα γεγονός που αποδόθηκε από πολλούς ως θαύμα, ανακούφισε την πείνα των χριστιανικών δυνάμεων . Ένα πλοίο προερχόμενο από την Αλεξάνδρεια ναυάγησε στην Κεφαλονιά και το φορτίο του, που αποτελούνταν από κάστανα και φουντούκια ξεβράστηκε στην ακτή δίνοντας λύση στο πρόβλημα της πείνας.
Λαμβάνοντας υπόψη την εγγύτητα των Οθωμανικών βάσεων, η πολιορκία του κάστρου ήταν μη βιώσιμη υπόθεση σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Έτσι, από τα μέσα Δεκεμβρίου του 1500 ο Gran Capitan ήταν αποφασισμένος να εκτελέσει μια τελική επίθεση.
Για αρκετές ημέρες χρησιμοποιήθηκε πυροβολικό με ισχυρή ένταση για να αποδυναμώσει τα τείχη όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η πεισματική Οθωμανική αντίσταση παρέτεινε περισσότερο από το αναμενόμενο την παραμονή των συμμαχικών χριστιανικών δυνάμεων στην Κεφαλονιά κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες, υγρασία, υφάλμυρο νερό, κακή υγεία και έλλειψη τροφίμων.
Άρρωστοι και τραυματίες, πολλοί από αυτούς με λοιμώδεις ασθένειες είχαν συσσωρευτεί σε χώρους με κακή υγιεινή με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα δεινά τους. Είχε εξαντληθεί το αλεύρι για να κάνουν χυλό και ψωμί, το βασικό είδος διατροφής των στρατευμάτων.
Ωστόσο, ένα γεγονός που αποδόθηκε από πολλούς ως θαύμα, ανακούφισε την πείνα των χριστιανικών δυνάμεων . Ένα πλοίο προερχόμενο από την Αλεξάνδρεια ναυάγησε στην Κεφαλονιά και το φορτίο του, που αποτελούνταν από κάστανα και φουντούκια ξεβράστηκε στην ακτή δίνοντας λύση στο πρόβλημα της πείνας.
Λαμβάνοντας υπόψη την εγγύτητα των Οθωμανικών βάσεων, η πολιορκία του κάστρου ήταν μη βιώσιμη υπόθεση σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Έτσι, από τα μέσα Δεκεμβρίου του 1500 ο Gran Capitan ήταν αποφασισμένος να εκτελέσει μια τελική επίθεση.
Για αρκετές ημέρες χρησιμοποιήθηκε πυροβολικό με ισχυρή ένταση για να αποδυναμώσει τα τείχη όσο το δυνατόν περισσότερο.
Την νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου, πριν από την τελική επίθεση ο βομβαρδισμός ήταν ασταμάτητος ώστε οι υπερασπιστές του κάστρου να είναι άγρυπνοι, παραμένοντας σε υψηλή επιφυλακή για τυχόν επίθεση ανά πάσα στιγμή.
Τα ξημερώματα στις 24 του Δεκέμβρη του 1500 το νησί της Κεφαλονιάς γύριζε σελίδα.
Ο Gonzalo Fernandez de Cordoba ενθάρρυνε τους άντρες του και επιτέθηκαν στα τείχη του κάστρου που φαινόταν πιο αδύναμα . Ακολούθησε εξουθενωτική μάχη , στην οποία και οι δύο πλευρές πολέμησαν σκληρά,
Οι ισπανοί επιτέθηκαν σε δεύτερο σημείο, σε άλλη θέση μακρινή της πρώτης και κατάφεραν να μειώσουν κατά το ήμισυ την ένταση και την αποτελεσματικότητα της δύναμης των Γενιτσάρων. Στα δύο σημεία της επίθεσης η μάχη ήταν σφοδρή. Στη συνέχεια, ο Gran Capitan έστειλε μια ξύλινη γέφυρα που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας, σε ένα τρίτο σημείο, κίνηση που αιφνιδίασε τους Οθωμανούς. Απο εκεί κατάφεραν να εισέλθουν στο κάστρο.
Το έδαφος στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου έτρεμε σαν να συγκλονίστηκε από σεισμό. Οι κραυγές της μάχης ξεπέρασαν τα τείχη, μύριζε αίμα, ιδρώτας καπνός και καμμένο ξύλο. Η σκληρή μάχη, κλείδωσε αυτή τη φορά με σαφή νικητή. Όλη η οθωμανική φρουρά χάθηκε στην πολιορκία της Κεφαλονιάς (όπως ονομάζονταν το κάστρο) , αν και σύμφωνα με ορισμένες πηγές, υπήρχαν ελάχιστοι επιζώντες.
Οι ισπανοί επιτέθηκαν σε δεύτερο σημείο, σε άλλη θέση μακρινή της πρώτης και κατάφεραν να μειώσουν κατά το ήμισυ την ένταση και την αποτελεσματικότητα της δύναμης των Γενιτσάρων. Στα δύο σημεία της επίθεσης η μάχη ήταν σφοδρή. Στη συνέχεια, ο Gran Capitan έστειλε μια ξύλινη γέφυρα που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας, σε ένα τρίτο σημείο, κίνηση που αιφνιδίασε τους Οθωμανούς. Απο εκεί κατάφεραν να εισέλθουν στο κάστρο.
Το έδαφος στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου έτρεμε σαν να συγκλονίστηκε από σεισμό. Οι κραυγές της μάχης ξεπέρασαν τα τείχη, μύριζε αίμα, ιδρώτας καπνός και καμμένο ξύλο. Η σκληρή μάχη, κλείδωσε αυτή τη φορά με σαφή νικητή. Όλη η οθωμανική φρουρά χάθηκε στην πολιορκία της Κεφαλονιάς (όπως ονομάζονταν το κάστρο) , αν και σύμφωνα με ορισμένες πηγές, υπήρχαν ελάχιστοι επιζώντες.
Η παράδοση αναφέρει ότι πριν την έναρξη της τελικής μάχης, οι χριστιανικές δυνάμεις τέλεσαν λιτανεία της εικόνας της Παναγίας των Σισίων γύρω από το κάστρο και γι΄αυτό τον λόγο έχει λάβει και την ονομασία Παναγία η Ελευθερώτρια.
Παρά το γεγονός ότι στο πλαίσιο της συνολικής στρατηγικής της Μεσογείου η χριστιανική νίκη στην Κεφαλονιά δεν ήταν η πιο σημαντική, δημιούργησε όμως ένα προηγούμενο, ήταν η πρώτη νίκη, το σπάσιμο του αήττητου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία από το 1495 έμοιαζε ασταμάτητη στην Ανατολική Ευρώπη.
Παραμονή Χριστουγέννων του 1500 η Κεφαλονιά κατακτήθηκε από τους Ενετούς, οι οποίοι την διατήρησαν κάτω από την κυριαρχία τους για 3 αιώνες ... μέχρι το έτος 1797.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου