Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΑΣ;;; του Στράτου Χαρχαλάκη

Πολλές φορές τα νέα παιδιά ρωτάνε τί είναι ήρωας.
 Ήρωας λοιπόν είναι ένας έκαστος από τους 20 ακρίτες των Αντικυθήρων, που γαντζωμένοι πάνω στον βράχο των πατεράδων τους και αρνούμενοι πεισματικά να τον εγκαταλείψουν για τις ανέσεις της πόλης, χωρίς γιατρό, χωρίς παπά, χωρίς καν ψωμί, δίνουν τον ίδιο τους τον εαυτό για να περιθάλψουν τους περίπου 70 μετανάστες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στοιβαγμένοι, θαλασσοδαρμένοι, ματωμένοι και κάτωχροι σε μια σπηλιά στην παραλία του Ξηροποτάμου για να προφυλαχθούν από τον σφοδρό αέρα. Ο Θεός ξέρει βέβαια πόσοι τα κατάφεραν να βγουν στη στεριά και τί ακριβώς θα δούμε με το πρώτο φως της ημέρας στα βράχια των Αντικυθήρων. Ήρωες είναι αυτοί οι άνθρωποι, που ενώ πληρώνουν τους ίδιους φόρους με τους κατοίκους των Αθηνών, δεν έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη και όμως θα ξαγρυπνήσουν όλο το βράδυ μέχρι να πάει το πρωί το Πορφυρούσα να μεταφέρει τους μετανάστες στη Νεάπολη.
Σε συνεχή επαφή και επικοινωνία με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, την Περιφέρεια, το Λ/Χ Νεάπολης και Κυθήρων και όλες τις Αρχές, αντιμετωπίζουμε ξανά με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο το απρόοπτο αυτό περιστατικό.
Δυστυχώς αποδεικνύεται ξανά ότι τα νησιά όπως τα Αντικύθηρα είναι κυριολεκτικά αφημένα στο έλεος του Θεού... 
Αυτοί λοιπόν είναι οι ήρωες!

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ο εκ Ζακύνθου ευπατρίδης, του Γιώργου Καρρέρ

Την 1η Νοεμβρίου συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τον θάνατο του Ζακυνθίου ευπατρίδου Διονυσίου Στεφάνου, Ανωτάτου Δικαστικού, Διπλωμάτου και Πολιτικού, μιας μεγάλης μορφής του δημοσίου βίου της Ελλάδος κατά τα τέλη του 19ου αιώνος.
Ο Διονύσιος Στεφάνου, υιός του φιλικού ιατρού Παναγιώτη ή Μαρίνου Στεφάνου (1791-1863), του ενός εκ των τριών μελών της περίφημης Επιτροπής Αγώνος Ζακύνθου (οι άλλοι δύο ήσαν οι Διονύσιος Ρώμας και Κωνσταντίνος Δραγώνας), γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1835 στη Ζάκυνθο. 
Αφού διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από ιδιωτικούς διδασκάλους κατ’ οίκον, εστάλη το 1851 στην Αθήνα όπου εφοίτησε στο «Ελληνικόν 
Εκπαιδευτήριον» του Γρηγορίου Παπαδοπούλου. Στη συνέχεια ενεγράφη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου φοίτησε επί μία διετία. Το 1857 στάλθηκε από την οικογένειά του στο Παρίσι όπου συνέχισε τις νομικές σπουδές του και πήρε το πτυχίο της Νομικής καθώς και διδακτορικό δίπλωμα. Επέστρεψε στη Ζάκυνθο το 1861 και άσκησε εκεί αρχικά την δικηγορία.
Μετά την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, τον Αύγουστο του 1864 διορίστηκε Ειρηνοδίκης στην Κέρκυρα. Στην Κέρκυρα εξακολούθησε την σταδιοδρομία του στον δικαστικό κλάδο και προήχθη διαδοχικά σε Πρωτοδίκη, το 1865, Εφέτη, το 1868 και στη συνέχεια σε Αρεοπαγίτη, το 1873.
Το 1882 διορίστηκε από την κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη Νομικός Σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών. Από τη θέση εκείνη του ανετέθη ο χειρισμός ιδιαιτέρας σημασίας αποστολών στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων η αντιπροσώπευσις της Ελλάδος στην Διεθνή Επιτροπή Αποζημιώσεων Αιγύπτου μετά την επανάσταση του Αραμπή πασά και τον βομβαρδισμό της Αλεξανδρείας από τον Αγγλικό στόλο όπου υπέστησαν περιουσιακές ζημίες πολλοί Έλληνες (1883-1884) και ο χειρισμός του δυσεπίλυτου ζητήματος της κληρονομίας Ζάππα που είχε φέρει για μεγάλο χρονικό διάστημα αντιμέτωπες τις κυβερνήσεις Ελλάδος και Ρουμανίας (1884). Αργότερα, το 1888, διορίστηκε Δικαστικός Σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομικών και Πρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Το φθινόπωρο του 1890, ύστερα από παράκληση του Χαριλάου Τρικούπη, παραιτήθηκε από τα δημόσια αξιώματα που κατείχε προκειμένου να πολιτευθή. Εξελέγη τότε βουλευτής Ζακύνθου, επανεκλεγόμενος συνεχώς, με εξαίρεση τις εκλογές του 1895, και διετήρησε την ιδιότητα του βουλευτού μέχρι το 1909. Από το 1893 μέχρι το 1895 διετέλεσε διαδοχικά Υπουργός Δικαιοσύνης και Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Χαριλάου Τρικούπη.
Μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897 εκλήθη από την κυβέρνηση Αλεξάνδρου Ζαΐμη να αναλάβη ως πληρεξούσιος της Ελλάδος την δυσχερέστατη αποστολή της διαπραγματεύσεως της συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, την οποία έφερε τελικώς αισίως εις πέρας, αφού παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη περισσότερο από μία διετία.
Στην τελευταία κυβέρνηση του Γεωργίου Θεοτόκη ο Στεφάνου ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης (1908-1909). Από τη θέση εκείνη και το βουλευτικό αξίωμα παραιτήθηκε στα μέσα Ιανουαρίου 1909 προκειμένου ν’ αναλάβη την ιδιαίτερα εμπιστευτική και τιμητική θέση του Αρχηγού του Πολιτικού Γραφείου του Βασιλέως Γεωργίου Α΄. Τη θέση αυτή διετήρησε μέχρι τα μέσα του 1911 όπου παραιτήθηκε ύστερα από μία παρεξήγηση με τον τότε Υπουργό Γεωργίας Εμμανουήλ Μπενάκη, μη θέλοντας να γίνη ο ακούσιος αίτιος της απειληθείσης τότε κυβερνητικής κρίσεως. Έκτοτε απεσύρθη από τον ενεργό δημόσιο βίο.
Το 1914 ήταν Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Εορτασμού της πεντηκονταετηρίδος της Ενώσεως της Επτανήσου με την Ελλάδα. Το ίδιο έτος μνημονεύεται και ως μέλος της Διεθνούς Επιτροπής της Χάγης. Στο τέλος της ζωής του διετέλεσε και Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (1915-1916).
Από την Ελληνική πολιτεία τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος καθώς και με πολλά ανώτερα παράσημα ξένων κρατών, μεταξύ των οποίων εκείνο του Αξιωματικού της Λεγεώνος της Τιμής και ο Αυστριακός Μεγαλόσταυρος του Φραγκίσκου Ιωσήφ.
Ο Διονύσιος Στεφάνου υπήρξε χαρακτηριστική μορφή Επτανησίου ευπατρίδου, μιας κατηγορίας ανθρώπων που έχουν πλέον εκλείψει. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του από τον Ζακυνθινό λόγιο Ανδρέα Αβούρη : «Υψηλός, με μορφήν συμπαθητικήν και γήρας θαλερόν, με βλέμμα βαθύ και διαγνωστικόν, το οποίον δεν δύνανται ν’ αποκρύψουν τα ομματοϋάλια, γελαστός και προσηνής, εμπνέει την αγάπην και επιβάλλει τον σεβασμόν. Ανεπιτήδευτος τους τρόπους, διατηρεί αμείωτον τον τύπον του Ζακυνθινού και κατά την προφοράν, και κατά τας εκφράσεις, και κατά τα ευφυολογήματα. Αποφεύγει την απαρίθμησιν των έργων του και τας μεγαλαυχίας – ίδιον των μετριοτήτων – αρέσκεται εις τας αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων και ευχαριστείται να επαναλαμβάνη και ν’ ακούη παν ό,τι τον συνδέει ιερώς και γλυκέως με την Ζάκυνθον, την λατρευμένην του πατρίδα, την οποίαν ετίμησε και τιμά δια του ονόματός του».
Υπήρξε τέκτων από νεαράς ηλικίας ανελθών ολόκληρη την κλίμακα της μυητικής ιεραρχίας του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου μέχρι και του 33ου Βαθμού ο οποίος του απενεμήθη το 1897. Κατά την διετίαν 1905-1907 διετέλεσε Μέγας Διδάσκαλος, Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης του Ελληνικού Τεκτονισμού, διαδεχθείς εις το αξίωμα τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαο Δαμασκηνό.
Έχοντας προσβληθεί από ετών από ελώδεις πυρετούς, απεβίωσε την 1η Νοεμβρίου 1916, ενώ λίγες ημέρες ενωρίτερα, τις 24 Σεπτεμβρίου, η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε ν’ αποδεχθή πρόταση του Βασιλέως Κωνσταντίνου ν’ αναλάβη την πρωθυπουργία της χώρας.
Στην νεκρολογία που του αφιέρωσε ο συμπολίτης του Πρόεδρος του Συλλόγου των Ζακυνθίων, Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Βουλής και μετέπειτα Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης Παναγιώτης Καλογερόπουλος έγραφε, μεταξύ άλλων, και τ’ ακόλουθα: «Ο οίκος, εν ώ πάντες εύρισκον άσυλον προστασίας, δεν στεγάζει πλέον τον μιμητήν του Αγίου μας, όστις ευηργέτει πάντας, αμνημονών αν ο εις αυτόν προσφεύγων ην εχθρός του… Ο Διονύσιος Στεφάνου δεν ήτο μόνον μέγας πατριώτης, μέγας διπλωμάτης και μέγας νομοδιδάσκαλος, αλλ’ ήτο και μέγας φιλάνθρωπος και μέγας κοσμοπολίτης. Τας υπηρεσίας του παρείχεν αφιλοκερδώς εις παν ευαγές ή εκπαιδευτικόν ίδρυμα της Ελλάδος, επί μακρόν δε και μετά μεγίστης δεξιότητος ενώμα και τους οίακας της εν Ελλάδι παγκοσμίου αδελφότητος των Ελευθέρων Τεκτόνων…».

_____________________________________________
Εμπεριστατωμένη βιογραφία του Διονυσίου Στεφάνου δημοσίευσε ο Ντίνος Κονόμος, περ. Επτανησιακά Φύλλα, τόμος Η΄, 1, Πρόσωπα και πράγματα της Ελληνικής Εθνεγερσίας στη Ζάκυνθο, σσ. 27-40.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΔΑΣ ΤΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Δύσκολο θέμα να καταπιαστεί κάποιος, όταν στις κοινωνίες έχει πέσει ένα πέπλο σιγής από τις πρώτες ώρες της απελευθέρωσης.
Ο Παναγιώτης Γίδας γεννήθηκε το 1910. Εχει πολεμήσει κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο στα βουνά της Αλβανίας και σε όλη την διάρκεια της Κατοχής αγωνίζεται ενάντια στα σχέδια των ιταλών κατακτητών.
Στα Επτάνησα όπως και στις βουλγαροκρατούμενες περιοχές της Μακεδονίας υφίσταται ένα πρόσθετο πρόβλημα κατά την διάρκεια της Κατοχής. Δεν έχουν να κάνουν εκεί μόνο με τον κατακτητή όπως στις υπόλοιπες περιοχές της Πατρίδας, αλλά έχουν να πολεμήσουν την επιχείρηση αφελληνισμού που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Οι Βούλγαροι και οι Ιταλοί με διοικητικά μέτρα προσπαθούν να σβήσουν την ελληνικότητα των περιοχών αυτών και να τις προσαρτήσουν στις χώρες τους!
Ο Παν.Γίδας σαν πρωτοδίκης στο νησί, προσπαθεί να εφαρμόσει το ελληνικό Δίκαιο που έχουν απαγορεύσει οι Ιταλοί.
Ερχεται η απελευθέρωση και η κυβέρνηση τον τοποθετεί ειδικό επίτροπο στις δίκες κατά των δοσιλόγων.

Είναι άτεγκτος απέναντί τους και γι'αυτό μπαίνει στο στόχαστρο του ΕΔΕΣ Κερκύρας. Η κυβέρνηση διατάσσει την ... μετάθεσή του στην Λευκάδα και αυτός αρνείται.
Στα Δεκεμβριανά ο 
ΕΔΕΣ τον υποβάλλει σε απάνθρωπα βασανιστήρια στον χώρο του Παλιού Φρουρίου και τελικά πεθαίνει από τα τραύματά του στις 27 Δεκέμβρη 1944 στο κτίριο Σκάρπα του παλιού ψυχιατρείου Κερκύρας.
 Το 1984 τιμήθηκε από τον δικηγορικό σύλλογο του νησιού η μνήμη του και έγινε προς τιμή του η ονομασία δρόμου πίσω από τα παλιά δικαστήρια.
Θέλω να ευχαριστήσω τον Αλέξανδρο Αυλωνίτη, δικηγόρο Κερκύρας και πολιτικό,  που με ευαισθητοποίησε στο θέμα με μια ανάρτησή του στο διαδίκτυο και φυσικά τα σχόλια των συνομιλητών του.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

ΜΑΥΡΟΠΕΤΡΙΤΕΣ, ΤΑ ΓΕΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ της Ελένης Χάρου


Στα Κύθηρα τα λέμε βαρβάκους.
 Η επιστημονική ονομασία είναι falco eleonorae από το όνομα μιάς πριγκίπισσας της Σαρδηνίας, που πρώτη αυτή έλαβε μέτρα προστασίας του είδους.
 Ο μαυροπετρίτης είναι σκουρόχρωμο μεταναστευτικό γεράκι με μακριές φτερούγες.
 Στην Ελλάδα εμφανίζονται τον Απρίλιο και φτιάχνουν τις φωλιές τους σε γκρεμνούς, σε βράχια στην Κρήτη και στις γύρω βραχονησίδες, στα Αντικύθηρα, στα Κύθηρα, στη Χύτρα* κ.α. Τα παλιά τα χρόνια πολλοί κυνηγοί πήγαιναν στη Χύτρα για βαρβάκους.
- Κατά τη Βενετοκρατία γινόταν εξαγωγή γερακιών από τα Κύθηρα (υπάρχουν συμβόλαια του 16ου αι.) 
- Η Βενετία στις αποικίες της εκμεταλλευόταν την επιτόπια πανίδα και τα Κύθηρα προμήθευαν με μαυροπετρίτες τους αριστοκράτες της Ευρώπης και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που τους χρησιμοποιούσαν για το κυνήγι.
 Σήμερα το είδος αυτό, που κινδυνεύει να εξαφανισθεί από τα φυτοφάρμακα και άλλες αιτίες, είναι αυστηρά προστατευόμενο στην Ελλάδα που θεωρείται ο ιδανικός τόπος για την επιβίωσή του.

Σημείωση ιστολογίου: η βραχονησίδα Χύτρα ή αλλιώς Αυγό, βρίσκεται σε μικρή απόσταση απέναντι από το λιμάνι του Καψαλίου. Διαθέτει μια θαλάσσια σπηλιά από την νότια πλευρά της με χρώματα που σε μαγεύουν έξω αλλά και μέσα στο βυθό. Στο τέλος αυτής της σπηλιάς υπάρχει ένα καταφύγιο για φώκιες.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Η ΤΑΦΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ του Σπύρου Χειρδάρη

Επειδή μάς φάνηκε παράξενο η εκφορά σε θρόνο νεκρού Επισκόπου, κάποιοι έφτασαν στα όρια της παράνοιας, κάποιοι "σύλησαν" τον νεκρό, κάποιοι ειδικοί παπαρολόγοι μίλησαν για επέμβαση ακόμη και του Εισαγγελέα σας δείχνω ένα ντοκουμέντο που νομίζω υπάρχει στο Μουσείο Μπενάκη.
Είναι η κηδεία του Αρχιεπισκόπου Κερκύρας κυρού Ευσταθίου Βουλισμά το 1895 σε θρόνο.
Ήταν η συνήθης τακτική της Ορθοδόξου (και όχι μόνο) Εκκλησίας οι Επίσκοποί της να κηδεύονται σε θρόνο.
Κάποια στιγμή καταργήθηκε βέβαια αλλά οι οι Παλαιοημερολογίτες κράτησαν την παράδοση της Εκκλησίας.
Σημείωση ιστολογίου: για τους καθολικούς επισκόπους ίσχυσε μέχρι τους σεισμούς του 1953.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ του Ορέστη Καππάτου

Το μετάλλιο που προσέφεραν οι Κεφαλλήνες. Από το βιβλίο του Π. Λάμπρου «Νομίσματα και Μετάλλια της Επτανήσου Πολιτείας»
Η έλευση των ρωσικών δυνάμεων στα νησιά, τον Οκτώβριο του 1798 . Οι εκδηλώσεις ενθουσιασμού και τα μετάλλια που προσέφεραν οι Κεφαλλήνες και οι Θιακοί στον ναύαρχο Θεόδωρο Θεοδώροβιτς Ουσακώφ. Άγνωστα στοιχεία για την συμμετοχή στον Ρωσικό στόλο και στο επιτελείο του Ρώσου ναυάρχου, ενός αξιωματικού με καταγωγή από την Κεφαλονιά.
Τον Ιούνιο του 1797 ήρθαν οι Γάλλοι στα νησιά μας, μετά την κατάλυση της Ενετικής Δημοκρατίας, ως συνεχιστές της Γαληνοτάτης, ένα δικαίωμα που έγινε ισχυρότερο με την υπογραφή της συνθήκης του Campoformio. Η παραμονή τους όμως ήταν, χρονικά, μικρή.
 Τον Σεπτέμβριο του 1798 η Ρωσία είχε στείλει στο Ιόνιο, ναυτικές δυνάμεις υπό τον ναύαρχο Ουσακώφ, ο οποίος πριν κινηθεί προς τα δικά μας νερά, είχε συνάψει , κατόπιν εντολής του τσάρου Παύλου Α΄, συμμαχία με του Οθωμανό σουλτάνο Σελίμ Γ’ .
 Υπό την ηγεσία του, ο ενωμένος Ρωσοτουρκικός στόλος άρχισε την σταδιακή κατάληψη των Επτανήσων. 
Αρχικά κατελήφθησαν τα Κύθηρα και εν συνεχεία η Ζάκυνθος. Στο νησί αυτό, ο αγώνας υπήρξε πολυήμερος και η αντίσταση των Γάλλων σθεναρή. Ο Ρώσος ναύαρχος παράλληλα με αυτήν την επιχείρηση, διέταξε τον αντιπλοίαρχο Ι.Σ. Ποσκότσιν να κινηθεί με λίγα ακόμα πλοία προς την Κεφαλονιά.
 Στο νησί μας, είχαν ήδη υποκινήθηκαν επαναστατικές κινήσεις με την συμμετοχή των Κεφαλλήνων Σπύρου Άννινου Καβαλιεράτου, Αντώνιου Ιγγλέση και Σπυρίδωνα Λικιαρδόπουλου – Στεκούλη, πρώην Αξιωματικών του Ρωσικού στρατού, οι οποίοι στις 24 Οκτωβρίου 1798, τέθηκαν επικεφαλής πλήθους λαού και ύψωσαν την ρωσική σημαία. Οι γαλλικές δυνάμεις στο νησί, δεν αριθμούσαν περισσότερο από 320 άντρες, υπό την διοίκηση δυο Γάλλων λοχαγών. Γαλλικά τμήματα, διέφυγαν προς την Παλλική υπό τον επικεφαλής λοχαγό Ρογιέρ (Royer) με πρόθεση να περάσουν στις ακτές της Πάργας. Επίσης μικρό Γαλλικό τμήμα, με αρχηγό τον λοχαγό Δεμούρ (Desmoures), κινήθηκε από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου προς το κάστρο της Άσσου, δια μέσου της ορεινής περιοχής Ποταμιάνας (όπως λεγόταν τότε) δηλαδή από τα Φαρακλάτα, Δηλινάτα, Φάλαρη, προς Πύλαρο και Άσσο. 
Γράφει χαρακτηριστικά ο Ιωσήφ Πάρτς : «...η Γαλλική φρουρά , πλησιάζοντος του ρωσοτουρκικού στόλου εκκένωσε την πρωτεύουσα και τμήμα αυτής , υπεχώρει προς το απρόσβλητον φρούριον της Άσσου, περιεκυκλώθη καθ΄οδον εν τω μέσω του όρους, εν τω στενώ του Μονοδενδρίου, υπό του ορεινού λαού…» 
Το τμήμα αυτό, μετά από δεύτερη ενέδρα και πολλές δυσκολίες, έφθασε στην Άσσο. Στο Αργοστόλι υψώθηκε η ρωσική σημαία και η επαναστατική επιτροπή, κυκλοφόρησε προκηρύξεις υπέρ του Ρώσου Τσάρου Παύλου Α΄. Ο ρώσος αντιπλοίαρχος Ι.Σ. Ποσκότσιν αποβίβασε τμήματα στρατού και έθεσε επικεφαλής, Ρώσους αξιωματικούς μεταξύ των οποίων και τον ανθυποπλοίαρχο Γρηγόρη Π. Μεταξά (Григорий Метакса), με καταγωγή από την Κεφαλονιά, ο οποίος υπηρετούσε ήδη, από το 1785 στο Ρωσικό πολεμικό ναυτικό και είχε την απόλυτη εμπιστοσύνη του Ναυάρχου. Στις δυο μεγάλες πόλεις μας, Αργοστόλι και Ληξούρι, ομάδες οπλισμένων χωρικών σκόπευαν να εισβάλουν με στόχο , όχι τους Γάλλους που είχαν ήδη παραδοθεί, αλλά τους Γαλλόφιλους «Ιακωβίνους» μεγαλοαστούς και κυρίως την επιτροπεία που είχε συνεργασθεί με του Γάλλους. Με την παρέμβαση του Γρηγορίου Μεταξά, των επικεφαλής της φιλορωσικής επαναστατικής επιτροπής , αλλά και με τον φόβο των κανονιών που τοποθέτησε ο Ποσκότσιν , προς υποστήριξη των Ρώσων φρουρών , τα πνεύματα ηρέμησαν προσωρινά. 
Ο κύριος όγκος του Ρωσοτουρκικού στόλου εισήλθε στον λιμένα Αργοστολίου τις τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου, με επικεφαλής τους ναυάρχους Ουσακώφ και Κατίρ Μπέη. Η υποδοχή του Ρώσου ναυάρχου, ήταν υποδοχή ελευθερωτή με ενθουσιώδεις εκδηλώσεις και λειτουργίες στις εκκλησίες των νησιών. Η αιχμάλωτη Γαλλική φρουρά με επικεφαλής τον Λοχαγό Royer οδηγήθηκε μπροστά του. Ο Γάλλος αξιωματικός θέλησε να ευχαριστήσει τον Ουσακώφ για την σωτηρία των δυνάμεών του, από τους «εξεγερμένους Κεφαλλήνες», αλλά εδέχθη μομφές από τον Ρώσο ναύαρχο, τόσο για την μη αντίστασή του , κάτι που έκαναν οι γαλλικές δυνάμεις στην Ζάκυνθο, όσο και για το ότι υπηρετούσε μια «κάκιστη Δημοκρατία». Κατά τη ολιγοήμερη παραμονή , οι δυο επικεφαλής ναύαρχοι , είχαν να αντιμετωπίσουν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Την θέληση ισχυρών οικογενειών του νησιού , να εκδικηθούν όσους αστούς ή μεγαλοαστούς είχαν συμπορευθεί με τους Γάλλους, αυτούς που τους αποκαλούσαν «Ιακωβίνους» και κυρίως τους Βικ. Καρίδη, Νικ Μηλιαρέση, Νικ Κρασά, Μαρίνου Πινιατώρου και Ιωάννη Χωραφά. Παρουσιάστηκαν ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον πολλών , που συνεδρίαζαν με τους Γάλλους στο «δημαρχείο – διοικητήριο» ή είχαν υπογράψει γαλλόφιλες προκηρύξεις. Γράφει χαρακτηριστικά στις σημειώσεις του, ο Γρηγόρης Μεταξάς : « Ο ναύαρχος Ουσακώφ μπαίνοντας στην θέση αυτών των δύστυχων πολιτών , που υπέκυψαν στη βία και έπραξαν κατευθυνόμενοι μάλλον από φόβο παρά από κακές προθέσεις, παρέβλεψε τις καταγγελίες και με την σοφή συμπεριφορά του, έσωσε τους κατηγορούμενους, όχι μόνο από αναπόφευκτες διώξεις, αλλά και από περιττές μομφές.» Ο Ρώσος ναύαρχος παρείχε “πολιτική αμνηστία” στους Ιακωβίνους και οργάνωσε ένα είδος αυτοδιοίκησης, επιλέγοντας τους Αναστάσιο Μεταξά, Μαρίνο Βαλσαμάκη, Γεώργιο Κρασά, Ευστάθιο Μεταξά, Νικόλαο Καρούσο και Κωνσταντίνο Χωραφά, στους οποίους ανέθεσε να τηρήσουν την τάξη και να προετοιμάσουν εκλογές για τοπική βουλή. Η παρουσία του ανθυποπλοίαρχου Γρηγόρη Π. Μεταξά (Григорий Метакса), κρίθηκε αναγκαία, ο οποίος παρέμεινε με Ρωσικό στρατιωτικό τμήμα, όχι όμως για πολύ, αφού δυο μήνες μετά , και αφού ο Ουσακώφ είχε δεχθεί αντιπροσωπεία κατοίκων της Πάργας οι οποίοι φοβόντουσαν τον Αλή πασά των Ιωαννίνων, ο Κεφαλονίτης αξιωματικός εστάλη στα Γιάννενα για να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις, αφού ο μουσουλμάνος Τουρκαλβανός είχε πιάσει αιχμάλωτο τον Ρώσο πρόξενο στην Πρέβεζα, ταγματάρχη Λάμπρο, δείγμα επιθετικών διαθέσεών του, προς τις ακτές της Θεσπρωτίας. 
Προς τιμή του Ουσακώφ οι Κεφαλλήνες έκοψαν μετάλλια. Σε χρυσό, εδόθη στον ναύαρχο και ασημένιο, στους πλοιάρχους των ρωσικών πλοίων. Ως τεχνίτης και χαράκτης, αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Βούρβαχης, ο παππούς του, εν Γαλλία, διαπρέψαντος στρατηγού. Επίσης και οι Ιθακήσιοι προσέφεραν χρυσό μετάλλιο. Τα μετάλλια που συνοδεύουν την ανάρτησή μας, είναι αυτά που αναφέραμε. Μια διαφορετική εποχή ξεκινούσε. Μια περίοδος η οποία, μέσα από εμφύλιες συγκρούσεις που σημάδεψαν το νησί, οδήγησε στην πρώτη ουσιαστική σύσταση ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, από την εποχή της αλώσεως.
Αξίζει μια σύντομη αναφοράς στα μετάλλια που προσέφεραν οι Κεφαλλήνες και οι Θιακοί στον ναύαρχο Ουσακώφ.
Το πρώτο μετάλλιο αναγράφει στην μια πλευρά:
ΘΕΟΔωΡΟC 8CCAKωΦ ΑΡΧΙΝΑΥΑΡΧΟC 1800 Ρ8CCIACIAC ARIΣ(T)OC EVCEBHC
και φέρει την προτομή του Ουσακώφ με χρονολογία 1800
και στην πίσω πλευρά
ΠΑCCωΝ ΤΩΝ ΙωΝΙωΝ ΝΙCωΝ CωΤΗΡΙ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ,
απεικονίζονται δε οι παραθαλάσσιοι προμαχώνες του φρουρίου της Κέρκυρας, η γέφυρα που τους ενώνει με την πόλη, η νησίδα Βίδο πλησίον λιμένα και ρωσοτουρκικά πλοία. 
Σε χρυσό, εδόθη στον ναύαρχο και ασημένιο, στους πλοιάρχους των ρωσικών πλοίων. Ως τεχνίτης και χαράκτης, αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Βούρβαχης από το Αργοστόλι, ο παππούς, του εν Γαλλία διαπρέψαντος στρατηγού.
Επίσης και οι Ιθακήσιοι προσέφεραν χρυσό μετάλλιο, τον ίδιο χρόνο.
Στο μετάλλιο αυτό διακρίνουμε στην μια πλευρά απεικόνιση του Οδυσσέα, όρθιο, φέρων θώρακα, ξίφος,περικεφαλαία, μικρή ασπίδα και λόγχη. Άνωθεν επιγραφή "ΟΔΥSSEYS"
Στην πίσω πλευρά φέρει επιγραφή σε πέντε στίχους με συντετμημένη γραφή ως ακολούθως :
KΛQ IΘΝ ΙΠΕΥ
ΘΡΕ 8SAKOΦ
ΔΞΕ ΔΡΝ ΔΜΑ
ΕΥΒΑS ΗΜΟΝ
ΑΩ
Σύμφωνα με τον Π. Λάμπρου και το βιβλίο του, «Νομίσματα και Μετάλλια της Επτανήσου Πολιτείας», η ανωτέρω σύντμηση σημαίνει
ΚΛΕΟΣ ΙΘΑΚΗΣΙΩΝ ΙΠΕΥ
ΘΕΟΔΩΡΕ ΟΥΣΑΚΟΦ
ΔΕΞΕ ΔΩΡΟΝ ΔΕΙΓΜΑ
ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΗΜΟΝ
ΑΩ (1800)
Το συγκεκριμένο μετάλλιο κατασκευάσθηκε εκ δυο ελασμάτων τορνευτών , από τον Ιθακήσιο χρυσοχόο Τζανέτο Αρσένη ή Λυσιδίκα.
Τα στοιχεία προέρχονται από την ακόλουθη βιβλιογραφία :
«Ο Ναύαρχος Ουσακώφ στα Ιόνια Νησιά» του Ευγ. Ταρλέ . Θα πρέπει να πούμε ότι στο βιβλίο αυτό, υπάρχει εκτενής αναφορά και παραπομπές στις «Σημειώσεις του υποπλοίαρχου Γρηγόρη Μεταξά (Григорий Метакса). «Τα επτάνησα επί Γάλλων Δημοκρατών» Ε. Λούντζης «Κεφαλληνιακά Σύμμικτα» Τόμος Δεύτερος του Ηλία Τσιτσέλη
«Ιστορία της Κεφαλονιάς» τόμος Β΄ Γ. Μοσχόπουλου
«Νομίσματα και Μετάλλια της Επτανήσου Πολιτείας» του Π. Λαμπρινού
«Σελίδες Επτανησιακής Ιστορίας» του Σπ. Γασπαρινάτου

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΕΠΤΑΝΗΣΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Με μεγάλη επισημότητα πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 1 Οκτώβρη 2016, το απόγευμα στην πλατεία της ανατολικής παραλίας τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ρώσου ναυάρχου Ουσακώφ, σε ανάμνηση, όπως αναγράφεται στο πρόγραμμα, της ίδρυσης της Επτανήσου Πολιτείας.
Με αφορμή την τελετή και στα πλαίσια της Ρώσικης εβδομάδας που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια στα Ιόνια νησιά, βρίσκεται αγκυροβολημένη στα ανοιχτά του κάστρου, η Ρώσικη φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού «Admiral Grigorovich», φέρνοντας μαζί της την μπάντα του στόλου της Μαύρης θάλασσας.
Στην τελετή παρευρέθηκαν εκπρόσωποι των δυο εκκλησιών, της ρώσικης πρεσβείας, ο πρέσβης της Ρωσίας στα Ιόνια νησιά και πολλοί άλλοι Ρώσοι αξιωματούχοι, ενώ στο χώρο είχε παραταχτεί ναυτικό άγημα και η μπάντα που ανέκρουσε τους εθνικούς Ύμνους των δυο χωρών, στο κλείσιμο της εκδήλωσης. Από πλευράς μας ήταν παρόντες ο Αντιπεριφερειάρχης, ο βουλευτής, ο Δήμαρχος και εκπρόσωποι του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας.
Τόσο στην εκδήλωση στην παραλία όσο και στην συναυλία που δόθηκε αργότερα στην κεντρική πλατεία, έντονη και ζωηρή υπήρξε η παρουσία των Ρώσων που ζουν στη Λευκάδα. Ο σύλλογος Ρωσόφωνων – Ρωσόφιλων Λευκάδας καθώς και ο αντίστοιχος σύλλογος Μεγανησίου, είχαν ετοιμάσει και για τις δυο εκδηλώσεις ενδιαφέροντα events.
Πριν από την αποκάλυψη της προτομής υπήρξαν ομιλίες και από τις δυο πλευρές. Μονότονες υπήρξαν από την πλευρά των Ρώσων οι φράσεις «ελευθερωτής και απελευθέρωση» σε κάθε αναφορά τους στον Ουσακώφ και στην ίδρυση της Επτανήσου Πολιτείας.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΙΟΝΤΟΡΟΒΙΤΣ ΟΥΣΑΚΩΦ

Ο Θεόδωρος Ουσακώφ γεννήθηκε στο Μπουρνάκοβο της επαρχίας Γιαροσλάβλ στις 24 Φεβρουαρίου 1743. Το 1766 αποφοίτησε από την Σχολή Ναυτικού της Αγίας Πετρούπολης και κατατάχτηκε στον στόλο της Αζοφικής θάλασσας.
Από την θέση αυτή συμμετείχε στον Α' Ρωσσοτουρκικό Πόλεμο 1768-1774. Μετά την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή,συμμετείχε στην δημιουργία της κύριας βάσης του Ρωσσικού Στόλου στην Σεβαστούπολη, όπου ανεδείχτηκαν οι διοικητικές ικανότητές του.
Στον Β' Ρωσσοτουρκικό Πόλεμο 1787-1792, διακρίθηκε πλέον και για τις στρατιωτικές ικανότητές του. Σαν υποναύαρχος διακρίθηκε στην ναυμαχία στο Φιδονήσι της σημερινής Ουκρανίας, οπότε του ανατέθηκε ολόκληρη η διοίκηση του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας από τον πανίσχυρο Αρχιστράτηγο πρίγκηπα Γρηγόριο Αλεξάνδροβιτς Ποτέμκιν, ευνοούμενο της Αικατερίνης Β'. Στην τελική νίκη και στην υπογραφή της συνθήκης του Ιασίου το 1792, συνέβαλε ιδιαιτέρως και παρασημοφορήθηκε.
Στην συνέχεια του ανατέθηκε η απελευθέρωση των Ιονίων Νήσων, από την κατοχή των Γάλλων που , παρά τις αρχικές εκτιμήσεις, αποδείχτηκαν αντάξιοι των ιδεών της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης και καταδυνάστευαν τους προγόνους μας. Τέθηκε λοιπόν επικεφαλής του Ρωσσοτουρκικού Στόλου και απελευθέρωσε ένα-ένα τα νησιά μας.
Κορωνίδα της μεγάλης προσφοράς του ήταν η ίδρυση του Πρώτου Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, μετά την Αλωση της Βασιλεύουσας!
Η Επτάνησος Πολιτεία ήταν μία πραγματικότητα!!!
Η όλη πορεία του στα Επτάνησα ανέδειξε έναν άνθρωπο με ήθος και ευσέβεια. Σεβάστηκε και τους Γάλλους αιχμαλώτους και φυσικά τον Ιόνιο πληθυσμό.
 Επανέφερε με το σύνταγμα την διασαλευθείσα κοινωνική τάξη, κρατώντας όμως τα στοιχεία εκδημοκρατισμού που είχαν φέρει οι Γάλλοι, προστατεύοντας τον Λαό από τις αυθαιρεσίες των αρχόντων.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του,μόνασε στην Ι.Μ.Σαναξάρ και μοίρασε τα υπάρχοντά του, στους άπορους ναυτικούς της Σεβαστούπολης. Κοιμήθηκε το 1817.
Τον Οκτώβρη του 2004, αγιοκατατάχτηκε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου της Μόσχας και η μνήμη Του τιμάται στις 2 Οκτώβρη!
Οι Επτανήσιοι και ολόκληρη η Ελλάδα τιμάνε και θυμούνται το μεγάλο έργο του άνδρα αυτού!


Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Ζάκυνθος: Ο αρχαιότερος Ελληνικός μουσικός Φορέας (1816-2016)

Ο Δήμαρχος Ζακύνθου Παύλος Κολοκοτσάς και το Δημοτικό Συμβούλιο Ζακύνθου έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στις Επετειακές Εκδηλώσεις Εορτασμού των 200 Χρόνων από την ίδρυση της Φιλαρμονικής Ζακύνθου, τον αρχαιότερο ελληνικό μουσικό Φορέα (1816-2016) και τη συμβολή της μέσω των δράσεων της στην εξέλιξη των Ελληνικών Φιλαρμονικών που θα πραγματοποιηθούν από 7 έως και 9 Οκτωβρίου 2016 στη Ζάκυνθο.
-Παρασκευή ,07/10/2016
Ωρα 19:00:Πανηγυρική Παρέλαση Φιλαρμονικών στους δρόμους της πόλης
Ωρα 20:30:’Εναρξη Εκδήλωσης στο Πολιτιστικό Κέντρο Σαρακηνάδου Ν.Ζακύνθου.
-Σάββατο,08/10/2016
Ωρα 11:30 π.μ. Πανηγυρική Παρέλαση Φιλαρμονικών στους δρόμους της πόλης.
Ωρα 19:00: Παρέλαση Φιλαρμονικών στους δρόμους της πόλης
Ωρα 20:30:’Εναρξη Εκδήλωσης στο Πολιτιστικό Κέντρο Σαρακηνάδου Ν.Ζακύνθου.
Συνδιοργάνωση: Δήμος Ζακύνθου- Περιφερειακή Ενότητα Ζακύνθου- ΠΕΔΙΝ
Ο Δήμαρχος Ζακύνθου
Παύλος Κολοκοτσάς